Umutlar Yükseliyor: İnsani Yardım Deprem Sonrası Yaşamları Nasıl Şekillendiriyor?

Adeta labirent gibi yerleştirilmiş çadırların arasında çocuklar oynamak için toplanırken kahkahaları havayı dolduruyor. Çocuklar, masum bir merakla geçen her arabayı gözlemliyor ve yolculara dostça el sallıyorlar. Bütün bu çocuksu saflık ve kaygısız oyun havası, malesef ebeveynlerinin yüzleştiği gerçeklerle taban tabana zıt. Her geçen gün, yiyecek ve temiz su temin etmenin belirsizliğiyle mücadele eden aileler, iki yakayı bir araya getirmek için bitmek bilmeyen bir çaba sarfediyor.

Bu durum, Kuzeybatı Suriye'de Halep'te yer alan ve çatışma nedeniyle evlerinden edilmiş yaklaşık 200 ailenin yaşadığı resmi olmayan yerleşim yerinde geçiyor. Söz konusu yerleşim yerinde bugün, yıkıcı depremde evlerini trajik bir şekilde kaybeden 85 aile daha barınmaya başladı.

“Depremde evini kaybeden birçok aileyi ağırladık. Kalbimizi açtık ve onlara yardım etmek için elimizden gelenin en iyisini yaptık. Geldiklerinde hiç birşeyleri yoktu bu yüzden onları çadırımıza davet ettik” diye hatırlıyor o günleri Kotana.

Son dört yıldır, Kotana, kocası ve çocukları, hayatta kalma ve çaresizlik arasındaki ince bir çizgide yaşarken burayı evleri olarak adlandırdılar. İnsani yardıma bağlı geçirdikleri yaşantılarında, çocuklarının anaokulu ve okul masraflarını karşılamak için kaynak bulmak adına umutla çalışıyorlar. Bu süreçte bir de çadırlarını 15 gün boyunca depremden etkilenen üç aileye açmışlar.

“Bana verilen çadırı buraya kurdum. Yiyecek ve ekmeğe ihtiyacımız var. Hiç kimse günlük olarak ekmek veya yiyecek sağlamıyor”, diyor Ibtisam.

The story of Ibtisam, a widow left to navigate displacement with her children after the earthquake, echoes the desperation that haunts many others like her. Seeking refuge in the tent provided by the kind-hearted residents, she yearns for basic necessities like food and bread.

“I wish I died before my husband and didn’t see my children in a desperate need”.

Depremden sonra çocuklarıyla birlikte yer değiştirmek zorunda kalan Ibtisam'ın hikayesi, kendisi gibi birçok kişinin peşini bırakmayan çaresizliği yansıtıyor. İyi kalpli kamp sakinlerin sağladığı çadıra sığınırken, yiyecek ve ekmek gibi temel ihtiyaç maddelerinin eksikliğini hissediyor.

“Keşke eşimden önce ölseydim ve çocuklarımı bu çaresizlik içinde görmeseydim”.

Depremden sonra bunun gibi pek çok yerleşke, evleri çöken veya oturulamaz hale gelen aileleri barındıracak şekilde genişletilmek zorunda kaldı. Bu durum, daha fazla insanın temel ihtiyaçlara erişimini sağlanabilmesi için topluluk liderleri üzerinde büyük bir baskı oluşturdu. Bazı aileler, örneğin fasulye ayıklayarak ve satarak para kazanmak gibi bazı sınırlı fırsatlar bulurken, diğerlerinin hala ekmek almaya veya iş bulmaya gücü yetmiyor. Bir yerleşim yeri veya kamp altyapısının iyi çalışmaması ise durumu daha da kötüleştiriyor.

Acil güvenlik ihtiyacının bilinciyle IOM, kampın ihtiyaçlarının %60'ını karşılamaya yetecek kadar güvenilir su kaynağı sağlamak için yerleşim yerindeki iki kuyuyu güneş panelleri ile donatarak rehabilite etmeyi planlıyor.

Ancak destek bu kadarla kalmıyor. Hayati ihtiyaç maddelerine erişim ve kamp ile kampın arkasında bulunan okullar, marketler ve hastaneler arasındaki yol bağlantıları kolaylaştırmak amacıyla toprak yollar rehabilite edilecek. Yerleşimi çevreleyen aydınlatma direkleri, gece saatlerinde kamp çevresinde daha güvenli yollar oluşturulmasına yardımcı olacak. Ayrıca ortaklar aracılığıyla yeni mobil tuvaletler kurulacak, mevcutları ihtiyaç duyuldukça onarılacak. Topluluğun temel ihtiyaçlarının karşılanması için, hassas durumdaki ihtiyaç sahiplerine IOM ve uygulayıcı ortakları yiyecek için nakit desteği verecek.

Birleşmiş Milletler Sınır Ötesi İnsani Yardım Fonu desteğiyle IOM, altyapıyı iyileştirmek, temel ihtiyaçları karşılamak ve çatışma ve deprem nedeniyle yerinden edilmiş ailelere çok sektörlü yardımı koordine etmek için bunun gibi 56 siteyi ve beş kabul merkezini yönetiyor.